3esTraVwSoU *rEspEcT tHE ScHoOliGAns*

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ (από Λύκειο των βορείων προαστίων): Μια καθηγήτρια με το τσιγάρο στο στόμα κυνηγάει τα παιδιά γιατί καπνίζουν στην αυλή και τους απειλεί με αποβολή!

ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ! Αν και το κάπνισμα απαγορεύεται, δεν μπορούν να σε τιμωρήσουν γι' αυτό. Μπορούν να σου κάνουν συστάσεις για να σου ζητήσουν να το κόψεις οικειοθελώς. Αντίθετα, ο νόμος προτρέπει τους καθηγητές να μην καπνίζουν μπροστά σου «γιατί το παράδειγμά τους αναιρεί όσα λένε στους μαθητές». Πείτε λοιπόν στην καθηγήτρια ότι δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
ΝΟΜΟΣ:

• Εγκύκλιος Γ2/89/09-01-1990 ΥΠ.Ε.Π.Θ.

«Οι μαθητές δεν επιτρέπεται να καπνίζουν στους χώρους του σχολείου, αλλά το κάπνισμα δεν αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα. Στους μαθητές που τυχόν καπνίζουν θα πρέπει να γίνονται συστάσεις και να εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να καπνίζουν. Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν πρότυπα για τους μαθητές, που δέχονται από αυτούς έμμεσα και άμεσα μηνύματα για το τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και επιθυμητό. Πρέπει λοιπόν ν' αποφεύγουν, κατά το δυνατόν να καπνίζουν δημόσια στους χώρους του σχολείου, γιατί έτσι το παράδειγμά τους αναιρεί όσα λένε στους μαθητές».

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ (από Λύκειο των δυτικών προαστίων): Μια καθηγήτρια είπε σε μαθητή που χάζευε την ώρα του μαθήματος: «Αγόρι μου, είσαι ηλίθιος;». Εκείνος της απάντησε: «¶μα με λες εμένα ηλίθιο, είσαι κι εσύ ηλίθια!». Η καθηγήτρια τον πήγε στο γραφείο. Ο διευθυντής του σχολείου έκανε επίπληξη στην καθηγήτρια και δεν απέβαλε τον μαθητή, αφού είχε προκληθεί.

ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ! Πολύ σωστά αντέδρασε ο διευθυντής. Οι βρισιές προσβάλλουν την προσωπικότητα του μαθητή και γι' αυτό απαγορεύονται, ενώ ακόμα και οι έντονες δημόσιες επιπλήξεις πρέπει να αποφεύγονται. Δυστυχώς, δεν προβλέπονται ποινές για τους καθηγητές που σε βρίζουν στο βαρετό τους μάθημα...

ΝΟΜΟΣ:

• 18726/22-02-1978 Απόφαση ΥΠ.Ε.Π.Θ.

«Οι καθηγητές οφείλουν σεβασμό στην προσωπικότητα των μαθητών και πρέπει να αποφεύγουν τις έντονες επιπλήξεις μπροστά σε άλλους συμμαθητές τους».
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ (από Λύκειο των ανατολικών προαστίων): Μια μαθήτρια έγραφε στο ημερολόγιό της την ώρα του μαθήματος. Η φιλόλογος της το πήρε και της υποσχέθηκε να το επιστρέψει την επόμενη, χωρίς να το διαβάσει. Την άλλη μέρα όχι μόνο το είχε διαβάσει και είχε υπογραμμίσει φράσεις, αλλά ανέβαζε παιδιά στον πίνακα και τους υπαγόρευε κομμάτια απ' το ημερολόγιο. Για παράδειγμα έλεγε στον Φώτη: «Για κάνε μου συντακτικό στη φράση που έγραψε η συμμαθήτριά σου για σένα "Ο Φώτης είναι και πολύ μαλάκας"».

ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ! Ο καθηγητής μπορεί να σε τιμωρήσει επειδή πέταξες ένα ραβασάκι στην κοπέλα σου μέσα στην τάξη, αλλά απαγορεύεται να το ανοίξει και να το διαβάσει. Φυσικά έχεις κάθε δικαίωμα να αρνηθείς να παραδώσεις κάθε προσωπικό σου αντικείμενο.

ΝΟΜΟΣ:

• Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

¶ρθρο 16: «Κανένα παιδί δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυθαίρετης ή παράνομης επέμβασης στην ιδιωτική του ζωή, στην οικογένειά του, στην κατοικία του ή στην αλληλογραφία του, ούτε παράνομων προσβολών της τιμής και της υπόληψής του».
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ «Είμαι 14 χρονών και πάω στην Α' λυκείου. Στο σχολείο μου πριν κανένα μήνα περίπου δυο παιδιά φιλιόντουσαν στο διάλειμμα. Μια καθηγήτρια τους είδε και άρχισε να φωνάζει από την άλλη γωνία του προαυλίου ότι δεν έχουν ηθική και ότι θα έπρεπε να ντρέπονται! Με λίγα λόγια τους έκανε ρεζίλι. Όταν απάντησαν ότι είναι δικαίωμά τους, αυτή τα πήρε ακόμα περισσότερο και τους πήγε στο γραφείο. Και ρωτώ: είναι "παράνομο" να φιλάω την κοπέλα μου στο σχολείο;»

ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ! Για το δημόσιο φιλί δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση στο νόμο. O πιο σχετικός νόμος που υπάρχει είναι του 1979 (!) και λέει: «Η προσήκουσα διαγωγή των μαθητών, νοούμενη ως έμπρακτος συμμόρφωσις προς τους διέποντας την σχολική ζωήν κανόνας και προς τας ηθικάς αρχάς του κοινωνικού περιβάλλοντος, εντός του οποίου διαβιούν, αποτελεί υποχρέωσιν αυτών, πάσα δε παρέκκλισις εκ ταύτης, εκδηλουμένη δι' υπαιτίου πράξεως ή παραλείψεως, αποτελεί αντικείμενον παιδαγωγικού ελέγχου και εν ανάγκη αντιμετωπίζεται δια σχολικών κυρώσεων.» (Π.Δ. 104/1979, άρθρο 27). Kαι τώρα η μετάφραση: Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ηθική της κοινωνίας που ζουν! Ποιος αποφασίζει, όμως, αν ένα φιλί στο προαύλιο είναι ενάντια στην ηθική της κοινωνίας του 2006; Δυστυχώς μόνο οι καθηγητές... Το Υπουργείο θα μπορούσε πολύ απλά να αλλάξει τον πανάρχαιο νόμο και να δώσει λόγο και στους μαθητές, όπως έκανε με την αμφίεση (όπου το τι είναι ακραίο και τι όχι κρίνεται από γονείς, καθηγητές και μαθητές).